Dzień dobry.
Może byś szponi spróbował wydłużyć drogę spalin w tym krótkim wymienniku zmuszając je do ruchu po spirali. Gdyby wymiennik miał przekrój kołowy wystarczyłoby wpuszczanie tam spalin pod odpowiednim kątem, ale że jest o ile pamiętam (teściowie mają ten sławny typ pancernika) o przekroju zbliżonym do trapezu to szybko by się one "prostowały". Więc może by tak zrobić jakiś ślimak, jest on przecież powszechnie stosowany w postaci skręconego paska blachy i nazywany, wg. mnie niezbyt słusznie, turbulizatorem. Tworzą się wówczas kanały śrubowe o tyle wydłużające drogę spalin o ile skok śruby sobie zadasz. W gazy nie trzeba wkręcać się długim gwintem/ślimakiem, wystarczy ułamek długości wymiennika - później będą się te spaliny jakoś tam o ścianki obijały po spirali. Momentu pędu im starczy.
Czas przebywania danej cząstki spalin w wymienniku będzie co prawda taki sam jakby biegła po linii prostej, bo musi rozwijać większą prędkość. Więc gdzie zysk? Dowiedziałem się z tego forum że wymiana ciepła przy większych prędkościach przepływu jest lepsza.
Widzę że problem cię mierzi i prędzej czy później spróbujesz każdego sposobu to podsuwam ten.
Ale ja też mam pytanie. Jeśli w niektórych kotłach, na ten przykład Camino, tyle ciepła ucieka w komin to może by tak odzyskiwać to ciepło czymś w rodzaju "rekuperatora defa" który jest opisany w "Innowacje w kotle zasypowym" i używać tego ciepła do rozgrzewania PP, PW, czy jakiegoś P3?
A konkretnie - PW im gorętsze tym lepsze, ale czy ta zasada odnosi się też do powietrza pierwotnego? Do jakiej temperatury można rozgrzać PP - w tym wypadku za darmo - całe te 70% zimnego zwykle azotu wychładzającego kocioł?
Cholera, duże to forum, trudno ogarnąć wszystkie tematy i nie wiem czy ten problem krótkiego obiegu ciepła był jeszcze gdzieś poruszany poza przeze mnie wspomnianym "Innowacje...", a coś tak jakoś czuję że to może mieć świetlaną przyszłość.
Pozdrowienia.
